W pierwszej kolejności dramat, w drugiej horror. Film odrobinę mnie zawiódł pod względem ilości grozy, a jako dramat też nie jest jakoś specjalnie dobry. Po prostu jest to niezły film łączący oba te gatunki.

Początek nastawia nas na mroczny horror, otwierająca sekwencja scen jest chyba najlepszą w całym filmie i naprawdę trzyma w napięciu. Szkoda, że właśnie taka atmosfera jest utracona na rzecz nieco luźniejszego, szkolnego klimatu przypominając o sobie jeszcze tylko kilka razy - oczywiście podczas sceny samobójstwa oraz kilkukrotnie w końcowej części filmu. Aha, jeszcze wspaniałe zdjęcia już w samej końcówce szkolnych ścian zalewanych krwią.

Nie mówię, że jest to film słaby, po prostu miałem co do niego nieco inne oczekiwania. Sama historia jest niezła, ale to, jak odrealniona jest i trochę trudno w nią uwierzyć powodują, że nie do końca ją kupuję. Niby czego oczekiwać w filmie o duchach? Ok, wiem, że już sama fabuła nie powinna mnie nastawiać na realistyczną historię (i to jest w porządku, uwielbiam ghost stories), bardziej jednak miałbym zastrzeżenia co do tego jak ten duch przedarł się do świata żywych, by dać bohaterom znać, przez co musiał przejść i że chce się z niektórymi policzyć. Trochę to naiwne było.

Muzyka, jak zwykle w azjatyckich filmach grozy, podobała mi się. Szczególnie jej "mroczniejsze" fragmenty. Początek, jak już wspomniałem, na plus. Historia wciąga i trudno się domyślić o co chodzi niemalże do samego końca. Ale samo wyjaśnienie tej historii nie do końca mi się podobało, poziom jest nierówny, brakuje mroczniejszych scen, a ta ostatnia scena (rzekomo zwiastująca sequel kontynuujący tę historię) zbędna i naiwna.

Moja ocena: 6/10.