Rozczarowanie. Co tu dużo mówić - kinowa wersja serialu jest po prostu zbyt "kinowa", w negatywnym tego słowa znaczeniu. A więc - za dużo cukierkowego romantyzmu, chwil zadumy, sentymentalnie słodkiej muzyki, a za mało celnego, ciętego dowcipu znanego z serialu. Aktorsko też nie jest najlepiej - widać, że wykonawcy głównych ról męczą się ze scenariuszem i nie mają pomysłów na wynagrodzenie widzom miernoty scenariusza. Bardzo zawodzi Chris Noth jako Mr. Big - nie dość, że jego bohater zachowuje się w filmie jak idiota, to jeszcze sam aktor wydaje się być zadowolony z jego ciapowatości. Sytuację ratuje nieco Jennifer Hudson, która zgrabnie poradziła sobie ze swoją prościutką rolą. Oprócz tego warto zauważyć naturalną, swobodną grę Cynthii Nixon w roli Mirandy i, jak zwykle w formie, Kim Cattrall uosabiającą "zmysłową pięćdziesiątkę" Samanthę.
Film ogląda się lekko i nawet z przyjemnością, ale zupełnie brakuje w nim polotu i serialowego luzu. Zamiast tego - za dużo lukru i hollywoodzkiej konwencji. Stawiam "czwórkę", bom litościw.

4/10