Akurat prawdziwego Doyle'owskiego Sherlocka było w tym filmie więcej niż w jedynce. Czytelnicy opowiadań to zauważą. W "Grze cieni" może i nie ma typowej zagadki kryminalnej "mamy trupa, kto zabił", ale fabuła pięknie oddaje charakter opowiadania "Ostatnia zagadka", wzbogacjąc historię w więcej zawiłości, potyczek i akcję. Finałowy pojedynek Holmesa ze swoim sławnym arcywrogiem - majstersztyk. Nie wiem, jak można postaciom zarzucić płytkość i nijakość - ani pod względem gry aktorskiej, ani budowy postaci.

O grze aktorskiej nie wspominałem ani słowem. Po prostu ten film był strasznie toporny. Napompowany i przerośnięty. Jedynka mi się naprawdę podobała, dwójkę obejrzałem ze względu na jedynkę. Pamiętam, jak kolega zachwalał drugą część: musisz to zobaczyć, to było po prostu niesamowite. Pytanie tylko - co? To dej pory trudno mi na nie znaleźć jakąś sensowną odpowiedź. Część drugą dokończyłem oglądać następnego dnia ale szło mi to ociężale. Po prostu z jednej strony denerwuje mnie chyba gra Roberta Downey`a Jr. W myśl zasady - co za dużo to niezdrowo. Jego bohater tutaj jest strasznie podobny do tego z Iron-mana. Ten sam styl grania, takie samo poczucie humoru w kreowanej postaci i tu i tu. Jednym słowem ten film mnie nie przekonał i mam nadzieję, że jeśli zrealizują część trzecią, będzie ona lepsza od dwójki. Za dużo tu popisów kaskaderskich. Za mało realizmu. Nie wiem. Może ja czegoś tutaj nie rozumię.