"Ogry są jak cebula. Cebula na warstwy i ogry mają warstwy". Ten film też ma warstwy, przynajmniej dwie. Po pierwsze jest to spełniający wszelkie standardy gatunku film dziecięcy. Mamy kolorową i zabawną historię, jasny podział na dobrych i złych oraz oczywiście bardzo wyraźny, ale podany w przystępny sposób morał. Gdy jednak zagłębimy się w dzieło nieco mocniej, niż może to uczynić przeciętny przedszkolak, odnajdujemy świetną komedię dla dorosłych. Mamy tu naśmiewanie się z całego amerykańskiego showbiznesu, z absolutnie wszystkich jego aspektów: od głupkowatych teleturniejów do sztampowych filmów dla dzieci. Tak można to ująć najogólniej. Poza tym bardzo dobrze, zgodnie z najlepszymi zasadami sztuki komediopisarskiej, zarysowano cztery główne postacie (ogra, osła, królewnę i lorda). Każda z nich jest osobowością, która na swój własny sposób doskonale bawi.
Nie bez znaczenia jest też warstwa audio. Muzyka artystów mało znanych, ale zdolnych, na czele z rockową kapelą "Smash Mouth", daje często niespodziewany, ale też niezapomniany klimat. No i wreszcie dubbing. Nigdy w życiu nie słyszałem lepszej roli granej samym głosem niż Jerzy Stuhr jako osioł. Ogromnej odwagi wymagało, by tak ambitny i ceniony twórca dał swój głos sympatycznemu, ale głupiutkiemu zwierzątku. W dodatku zgodził się jeszcze, by w tekstach swego osiołka zawrzeć nawiązania do swych największych poprzednich dokonań, na czele z pieśnią "Śpiewać każdy może" i filmem "Seksmisja".
Polecam. Tak właśnie powinno wyglądać kino familijne.