tradycyjny klimat jak dla tajlandzkich, japońskich i koreańskich filmów z tego gatunku.
Nie ma tu (jak też w innych filmach tych krajów) zbędnej muzyki, pojawia się natomiast muzyka "grozy" tylko w kluczowych momentach, co nadaje klimat całemu horrorowi.
Głównie w filmie prowadzą rozmowy i dzwięki, które są naturalnymi odgłosami np. kapiącej wody, otwieranych drzwi, jadących samochodów itp.
Poszczędzono (i bardzo dobrze!) przesadzonych miłosnych scenek oraz często towarzyszących im słodkich, milusich kawałków muzycznych (jak w produkcjach np. USA)
Gra aktorów tez nie jest przesadzona (tak jak to często bywa u Amerykanów), tylko naturalna, swobodna, prosta.
Pomysł, scenariusz i reżyseria godna pochwały zawżywszy na niedoświadczenie i wiek panów, ktorzy ten film stworzyli.
Zakończenie tego horroru równie zasłużone.
Jedyne co może niektórych zrażac - to język, ale jeśli się ogląda wiele filmów w językach innych niż przodujący w tej dziedzinie angielski moża się i do tego przyzwyczaic.
Dlatego język nie powinnien zaniżac oceny tego naprawdę dobrego filmu w takim nakładzie prymitywnych horrorków, thrillerków na jakie dziś może napotkac w zatłoczonym nimi kinie.
Zatem naprawdę POLECAM !