Widzę to podobnie.

W moim odczuciu ten film to ani wyciskacz łez ani słodka historia o poświęceniu.

To film o tym, jak trudno wybaczyć samemu sobie. Jak trudno znieść bezsens utraty ukochanej osoby. Jak trudno żyć z poczuciem winy. Działania Tima/Bena były w moim odczuciu walką o uciszenie tego wewnętrznego wycia.

Miał piękny, bajecznie piękny dom, w bajecznie pięknym miejscu, ale nie mógł znieść życia tam. Ciągle widział tam swoją ukochaną, do której śmierci przyczynił się. Myślę, że ta "nieznośność", ten ból życia z poczuciem winy, były w takim samym stopniu przyczyną decyzji o samobójstwie, jak chęć oddania innym swych organów. Te siły mogły być w nim działać tak samo mocno.