Film straszliwie infantylny i ckliwy. Przez pierwszą cześć składa się z klisz luźno ze sobą powiązanych postacią graną przez willa smitha, w których ten z narazie jeszcze nieznanego nam powodu pomaga jakimś obcym ludziom, choć możemy się domyślać bo mamy przebitki żonę jego żonę która jak nietrudno zgadnąć nie żyje. W drugiej dostajemy najbardziej kliszowy romans jaki jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Facet był bohater ratuje kobietę z biedną tarapatów. Nawet dostajemy scenę rodem z uwierz w ducha, tylko zamiast lepienia w glinie mamy robienie wydruku. Potem się dowiadujemy że Ben jest jego bratem a on się nazywa Tim i ukradł mu odznakę IRSu xD. Pomaga innym a brata wrobił w przestępstwa, no chyba najgłupszy plot twist w historii kina. Potem nasz tim sie zabija żeby oddać emilly serce i ma wspomnienia jak zabił ludzi w wypadku samochodowym… no i dlatego teraz robi te dobre rzeczy… no mnie to rozbawiło niesamowicie. No i tak to się nam kończy… a jeszcze ślepy odzyskał wzrok.

Na sam koniec dodam ze zdjęcia są bardzo mierne, gra aktorska słaba…. no i ten soundtrack który ma zero subtelności i nam dosłownie wciska kiedy powinno nam być smutno, kiedy wesoło itd.

Chyba najlepiej podsumował to pan Marcin Pietrzyk… emocjonalna pornografia. Taki typowy filmik dla ludzi co się nie znają za bardzo na kinie i wystarczy im wcisnąć „wzruszającą” historię i zadowoleni. Filmu nie polecam chyba ze serio do kotleta, prac domowych czy czegoś żeby poleciało w tle to nawet ujdzie.