kryminału, psychologicznego thrillera i ghost story. Niektórzy twierdzą, że jest zabawą z formułą giallo poprzez wywrócenie jego reguł do góry nogami, ja bym jednak obstawał przy tym, że Bava nakręcił po prostu wariację na temat 'Psychozy', być może czerpiąc też trochę z późniejszego 'Podglądacza' oraz 'Kolekcjonera' (i szufladki giallo do końca unikając). Niestety żadnemu z wymienionych filmów nie dorównał, choć potencjał ku temu był.
Bohaterem jest spadkobierca podupadającego domu mody, uzależniony od bogatej zony, nie chcącej dać mu rozwodu, a w wolnych chwilach mordujący piękne kobiety szykujące się do ceremonii ślubu (lub będące tuż po niej). Jego historia pełna jest niejednoznaczności, dzięki płynnemu przechodzeniu narracji obiektywnej w subiektywną i wynikającym z tego przeskokom czasowym. Pełno tu wizualnych eksperymentów, które czynią film psychodelicznym, a które - z reguły - są bardzo atrakcyjne dla oka.
Niestety w połowie film zaczyna kuleć, przez niezgrabne dopasowanie do niego elementów ghost story, co automatycznie zaniża poziom. Historia, choć do końca interesująca, robi się coraz mocniej naciągana i niewiarygodna (pewne uzasadnienie na koniec wcale tego nie ratuje). Nie pomaga też nawał mocno kontrastujących ze sobą kompozycji muzycznych - upiorna psychodelia przecinana nagle tandetnym patosem, i na odwrót, i tak w kółko.
To jeden z najciekawszych obrazów reżysera, także ze względu na pojawiające się tu i ówdzie autocytaty, ale niestety uznać go należy wyłącznie za ciekawostkę w jego twórczości.

PS: Prawie 30 lat później powstało coś pod wieloma względami bardzo podobnego, mianowicie 'American Psycho'.