Tak - Silent Hill 2 ma najlepszą fabułę w całej serii. Otrzymanie listu od zmarłej żony, która prosi by spotkali się w Silent Hill po prostu wgniata w fotel. Ciekawą fabułę ma też Silent Hill 4: The Room.

To zależy od punktu widzenia. Każdy Silent ma specyficzną dla siebie fabułę, która ma pobudzać inne horyzonty emocjonalne. W SH2 mamy do czynienia z niezwykle smutną historią, która swoim melancholijnym klimatem pozwala wdrożyć się w cierpienie głównego bohatera. Natomiast w pierwszej i trzeciej części poznajemy historię miasta, traumatyczną przeszłość małej dziewczynki, której gniew ucieleśnił wszystkie przykre doświadczenia, przy tym zmieniając w miasto na wzór najgorszego koszmaru, indywidualną manifestację traumy. Wielkim atutem dla tych części jest zawiłość fabuły, oraz możliwość wielopłaszczyznowej interpretacji. Pozostawia mętlik w głowie, nie pozwala o sobie zapomnieć - to właśnie sprawia, że pierwsza i trzecia część jest genialna. Nie jestem więc zwolennikiem porównywania części pod względem fabularnym. James'a nęka zbrodnia, a Heather dowiaduje się o swoich korzeniach. Każdy z nich ma swój osobisty koszmar w Silent Hill.

4 część w mojej opinii wypada jedynie przyzwoicie. Nie równoważy poziomu znakomitej, złotej trójki ( 1-3 ).

Jak to co robi w piekle? Przecież postać Heather/Sharon w grze Cheryl jest ściśle związana z historią Alessy Gillespie, oraz stanowi ważny element dla okultystów z "the Order". Właściwie można nawet powiedzieć, że Sharon ma większy związek z miastem SH niż ktokolwiek inny z serii ( mam na myśli głównych, grywalnych bohaterów ) bo sama w pewnym sensie stanowi historię całej tragedii, która miała miejsce w piekielnym miasteczku. :-) Być może zadam bezczelne pytanie, ale grałeś w ogóle w pierwszą i trzecią część gry?

w jedynkę nie ale obie części widziałem