Pokazywany premierowo na festiwalu w Cannes "Silent Twins" to najnowszy film Agnieszki Smoczyńskiej, twórczyni "Córek dancingu" i "Fugi". Jedna z najoryginalniejszych polskich reżyserek, która o tym, co w nas dzikie i nieokiełznane opowiada z lekkością tanecznych kroków, także w swoim anglojęzycznym debiucie daje popis nieskrępowanej wyobraźni. Wizjonerski, wypełniony muzyką "Silent Twins", choć zrealizowany w oparciu o reportaż Marjorie Wallace, nosi wyraźne piętno autorskiego stylu. I - podobnie jak poprzednie filmy Smoczyńskiej - pokazuje perspektywę kobiet.
Tym razem są to bliźniaczki z Walii: June i Jennifer Gibbons, które przestają komunikować się ze światem. Od ponurej prowincji, która czarnym dziewczynkom ma do zaoferowania głównie upokorzenia, "milczące bliźniaczki" uciekają w eksplodujące neonowymi kolorami, oprószone słonecznym blaskiem fantazje o pisarskiej sławie, romantycznej miłości i basenach pełnych Pepsi-Coli. Ale podkręcona hormonami nastoletnia wyobraźnia June i Jennifer ma także mroczną stronę - podobnie jak ich podszyta rywalizacją więź.

Pierwszy anglojęzyczny film Agnieszki Smoczyńskiej opowiada, na podstawie książki Marjorie Wallace, autentyczną historię June i Jennifer Gibbons - czarnoskórych bliźniaczek, urodzonych w 1963 roku w Walii, w rodzinie karaibskich imigrantów z wyspy Barbados. Uzdolnione literacko i obdarzone artystyczną wyobraźnią siostry, kiedy tylko są same, rozmawiają z sobą bez przeszkód. Przy osobach trzecich, nawet w gronie najbliższych, nie mówią ani słowa. Tajemnicza zmowa milczenia to nie jedyny element osobliwego sprzysiężenia sióstr, które z czasem nabiera toksycznego charakteru i staje się niebezpieczne zarówno dla nich samych, jak i - skądinąd po części ksenofobicznego - otoczenia. Niezwykła wrażliwość bohaterek zderzy się z bezdusznością tych, którzy zadecydują o ich losach. Film łączy w sobie realistyczne sekwencje aktorskie z animacją lalkową, zaś powagę dramatu - z oniryczną baśniowością, a nawet z lekkością musicalu. Stąd duża rola przypada tu oprawie muzycznej.

June i Jennifer to czarnoskóre bliźniaczki z Walii. Najlepiej im we własnym mikroświecie. Ze światem zewnętrznym nie utrzymują werbalnego kontaktu. Wyalienowane i zbuntowane burzliwie przechodzą okres dojrzewania. W efekcie trafiają przed sąd. Osnuty na faktach z życia sióstr Gibbons pierwszy anglojęzyczny film Agnieszki Smoczyńskiej.

Stylistycznie odważny film oparty na prawdziwej historii bliźniaczek, urodzonych na Barbadosie i dorastających w Walii. June i Jennifer Gibbons były nierozłączne, jak jedna dusza w dwóch ciałach, stopniowo wycofywały się do świata wewnętrznego i komunikowały się ze sobą wymyślonym przez siebie językiem zrozumiałym tylko dla nich. Smoczyńska opowiada historię nieprzeniknionej pary, płynnie przechodząc pomiędzy filmowymi gatunkami. W sposób niezwykle angażujący zaciera formalną granicę między filmem a reportażem.

W latach siedemdziesiątych w Walii bliźniaczki Jennifer i June Gibbons dorastają w jednej rodzinie, używając między sobą języka, którego nie rozumieją nawet ich bliscy. Od czternastego roku życia są pod opieką lekarzy, którzy nie robią żadnych postępów w nauce. Później dziewczyny zostają autorkami książek, a nawet trafiają do szpitala psychiatrycznego z powodu łamania prawa.