Może forma nieskomplikowana, ale treść pod tym kryje się głębsza. Mamy więc dobrego strażnika, który wziął sobie za żonę młodziutką Cygankę. I dla niego jest to trud, bo żona jest dzika, sypia na podłodze/szafie, rozpala ognisko w łazience, a dla niej - gdyż, nauczona żyć wśród swoich, w taborze, nie nawykła do życia w jednym miejscu, ciasnym mieszkaniu, odebrano jej wolność i korzenie. W ogóle jest to dobra metafora losu Cyganów w komunistycznym bloku.
Duże wrażenie zrobiła na mnie też scena złomowania krzyży ze starego cmentarza - stosy krzyży, tabliczki z nazwiskami to nie tylko symbol komunistycznej ateizacji społeczeństwa czeskiego, ale sugestia, że oto zlikwidowano miejsce pamięci czyichś bliskich, być może po to, by wybudować na miejscu kolejne "arcydzieło" socjalistycznej architektury.
Takich smaczków jest więcej... niby wesoły to obóz pracy, bo przecież dla większości przymusowy, ale jednak mamy też obrazki jak z obozu koncentracyjnego.
Albo matka tego Żyda, który ożenił się z więźniarką - starsza kobieta dźwigająca węgiel, która nie ma nawet siły zjeść wspaniałego obiadu, przygotowanego przez syna z okazji zaślubin i zasypia. Sam zaś moment zawarcia związku małżeńskiego to jedna wielka kpina.
Tym niemniej zgadzam się, że ogólny charakter tego filmu jest ciepły, jakby na przekór przerażającym i absurdalnym warunkom. Super film :)