„Smętarz dla zwierzaków” z 1989 roku to ekranizacja powieści Stephena Kinga, która mimo ciekawego pomysłu i ciężkiego klimatu, nie do końca wykorzystuje swój potencjał. Film Mary Lambert ma kilka naprawdę mocnych momentów poczucie niepokoju narastające wokół tytułowego cmentarza jest wyczuwalne, a atmosfera prowincjonalnego miasteczka, w którym coś czai się za horyzontem, została oddana całkiem przekonująco. Niestety, całość traci przez przeciętne aktorstwo i dość toporne dialogi, które sprawiają, że emocjonalny ciężar historii nie zawsze wybrzmiewa tak, jak powinien.

Denise Crosby i Dale Midkiff nie przekonują jako rodzice rozdrapujący rany po stracie dziecka, a jedyną naprawdę zapadającą w pamięć postacią pozostaje Jud Crandall w wykonaniu Freda Gwynne’a jego głos i sposób opowiadania nadają filmowi trochę autentycznego mroku. Efekty praktyczne, szczególnie w końcowych scenach, bronią się nawet dziś, ale nie są w stanie uratować historii, która momentami balansuje na granicy absurdu. To horror, który ma dobre momenty, lecz jako całość sprawia wrażenie nieco zbyt teatralnego i niepewnego, jakby sam nie wiedział, czy chce być dramatem o żałobie, czy klasycznym straszakiem.