Sytuacja opisana w filmie bardzo mnie dotknęła, ze względu na niezwykle podobną sytuację, która zdarzyła się w mojej rodzinie. Może dlatego też zrozumiałem ten film przede wszystkim sercem.
Kto szuka w tym filmie rozrywki - zawiedzie się. Kto szuka w nim niezwykłego zakończenia - też. To nie jest typowa hollywódzka produkcja, orientowana na to, by miło i ciekawie spędzić kolejny wieczór z piwem/pop-corn'em w ręku. Film jest przede wszystkim o samym życiu, o naszych błędach, o uczuciach z nimi związanymi i o tym, co zostaje na końcu, kiedy się wszystko kończy. Kluczem do rozumienia filmu mogą być dwa zdania powiedziane przez głównego bohatera: "Wszystko się kiedyś kończy" oraz "Żegnaj moja miłość... Mój przyjacielu... Mój ból...".
Otóż, każdy z nas się może mylić. Główny bohater też się mylił - zaniedbując swoją rodzinę. Rodziło to kolejne cierpienia - źle zachowujące się córki, samotną żonę, która dążąc do własnego szczęścia - zdradzała męża. Pytanie nie jest jednak o to, kto bardziej zawinił i dlaczego. Ostatecznie nie jest to ważne. Ważne jest, że na końcu zostaje tylko ból, łzy i żal o to, że mogło być inaczej - znacznie lepiej. Szkoda zmarnowanego czasu. Szkoda tych wszystkich cierpień. Szkoda, że dopiero śmierć bliskiego człowieka jest w stanie zmienić nas na lepiej. A nie ma co ukrywać - główny bohater w obliczu śmierci żony zrozumiał swój błąd i zdecydował go naprawić z całą stanowczością. Zaistniała sytuacja wydobyła wszystko, co najlepsze w nim – godność, poszanowanie innych, uczucie sprawiedliwości… Niezwłocznie się to przełożyło na poprawę sytuacji w rodzinie. Jakkolwiek banalnie to zabrzmi - może chodzi tylko o to, że nie cenimy to, co mamy. Żałujemy tylko wtedy, kiedy już jest późno.
Jednak nawet w takich okolicznościach można dokonać złego wyboru. Ileż jest na świecie rodzin, które świeżo po pogrzebie zaczynają dzielić majątki i kłócą się jeszcze bardziej? Przykładem w tej sytuacji jest kuzyn, który na końcu, kiedy King podejmuje decyzję o utrzymaniu ziemi - grozi mu sądem. Albo ileż jest tchórzy, tak jak kochanek Reeds - którzy nie śmieją spojrzeć prawdzie w oczy i, wpatrując się wyłącznie we własny egoizm, nie zdobywają się nawet na najbardziej podstawowe ludzkie uczucie, którym jest współczucie?
Dlatego wydaje mi się, że jakkolwiek film może sprawiać wrażenie nudnego, długiego i banalnego - nie jest on takim wcale. Pokazuje bowiem w pełnej okazałości najistotniejsze problemy naszego istnienia - konieczność wyborów i popełnianie błędów, brak szanowania tego, co mamy, a przede wszystkim - że wszystko się kiedyś kończy, a na końcu - pomimo całej miłości i dążenia do lepszego - zostaje często przede wszystkim ból.
Dlatego też film ten odbieram ostatecznie jako przestrogę. Życzę każdemu z nas, byśmy dokonywali poprawnych wyborów i oby na końcu nie trzeba było niczego żałować.