Wong Kar-Wai wysłał swoich bohaterów do Argentyny, Pineyro każe im uciekać dalej do Argentyny. W obu przypadkach fizyczna ucieczka na nic się zdaje, bowiem uciec od samego siebie można tylko w jeden sposób.
Podstawą tego filmu są prawdziwe zdarzenia, jakie miały miejsce 30 lat temu. Jednak Pineyro nie interesuje prawda. Tamte zdarzenia i tamte postaci są jedynie pretekstem, by zajrzeć w głąb duszy. Pineyro przepięknymi zdjęciami, powolną narracją pozwala widzowi na wędrówkę po zadręczonym umyśle, osaczonym wątpliwościami. Stopniowe budowanie opowiadanej historii umożliwia bliższe spojrzenie na ludzi, których łączy prawdziwa miłość na śmierć i życie, ludzi, którzy sami dla siebie są największymi wrogami.
Ten film ukazuje wszystkie wady manieryzmu Pineyro (widoczne przede wszystkim w ostatnich sekundach filmu, kiedy to bardzo naciąga prawa twórcy), a mimo to jest to film fascynujący, niemalże hipnotyzujący i trudno nie przyzwyczaić się do bohaterów. Plusem jest też obsada aktorska (z dwójką młodych gniewnych na czele).
Dla fanów kina latynoamerykańskiego "Plata Quemada" to lektura obowiązkowa.