Nigdy za nim nie przepadałam. Maszyna. Automat do zadań specjalnych, pozbawiony mimiki i uczuć. Na ostatnie Bondy chodziłam więc raczej z poczucia obowiązku, pozostając nieutulona w żalu że to już nie Brosnan.
Wczorajszy seans odbywał się w Imaxie o godzinie 22.00. A co tam - pomyślałam, najwyżej się zdrzemnę. W końcu fotele maja całkiem wygodne a i pora też odpowiednia...
I co?
Ano do końca emisji, czyli do godziny 0.45 przesiedziałam z permanentnym wytrzeszczem oczu ;)
Długo było, fakt ale jeśli tylko akcja zwalniała na chwilę, zaraz coś wybuchało, ktoś okazywał się zdrajcą albo kogoś porywano.
Craig wyjątkowo smakowicie wyglądał czy to w swoich kusych garniturkach, eleganckich płaszczykach albo sportowych wdziankach.
Jedyne, co drażniło moje oko to blondynka Bonda. Zgrabniutka, fakt ale jakaś nieogarnięta, z wiecznymi pretensjami i koczkodanem na głowie. Po prostu antypatyczna (chociaż zdaniem mojego męża, świetnie wpisująca się w konwencję filmu).
Bardzo dobre zdjęcia - szczególnie na wielkim ekranie, świetne efekty specjalne a scena początkowa w Meksyku to po prostu majstersztyk.
Kawał solidnego kina sensacyjnego.