Możemy usłyszeć, że to jeden z najlepszych, o ile nie najlepszy film Marvela. Czy to prawda? Myślę, że jest to bardzo prawdopodobne. Idąc na najnowszą część przygód Spider-Mana do kina oczekiwania miałem wysokie. Czy ta produkcja im sprostała? Zdecydowanie!
Fantastyczna scenografia, efekty specjalne i gra aktorska. Początkowo chciałem się przyczepić do wprowadzenia fabularnego ale nie ma to najmniejszego sensu, gdyż biorąc pod uwagę całą fabułę ta jest dobrze zrobiona i mocno wciąga widza.
Pojawienie się trzech Spider-Manów oraz klasycznych już dla serii antagonistów przyprawiło mnie o ciarki. Słowo. Niesamowita nostalgia dopadająca mnie w całości. Dokładamy do tego klasyczne złe charaktery i ten film nie mógł się po prostu nie udać. Największe poruszenie wywołał we mnie (zresztą jak na samym początku przygód klasycznego Człowieka Pająka) oczywiście Norman Osborn i jego alter-ego. Green Goblin w tym filmie? Klasa. Myślę, że nic więcej dodawać już nie muszę.
Produkcja sama w sobie z pewną dozą humoru, który rozbawia widza tylko po to, aby za chwilę wbić w jego plecy nóż i zasmucić go nagłym plot-twistem.
Zakończenie filmu też uważam za jak najbardziej dobre zakończenie. Spider-Man zostaje tym kim naprawdę jest i w taki sposób chroni przy tym swoich bliskich. Chociaż nie do końca oni o tym wiedzą. Zakończenie uważam także za dobre rozwiązanie pod względem możliwości, jakie pozostawia (mam nadzieję) przyszłej kontynuacji.
Oby tylko ta możliwa kontynuacja poszła krok w krok z tą produkcją, która dla mnie jest czymś rewelacyjnym, godnym polecenia, a nawet ponownego obejrzenia.