Absolutnie szalony film. Zaczyna się bardzo słabo i bez niespodzianek. W pierwszych minutach historia Czerwonego kapturka jest bardzo przerysowana oraz w gruncie rzeczy mało zabawna. Bo żarty mimo że dość czarne, opierają się głównie na wykrzykiwaniu kretyńskich tekstów i podkreślaniu jak nikłe IQ mają bohaterowie. Z czasem robi się coraz lepiej. Gdy pojawia się wilk dialogi przestają być głupie, a całość zamienia się w rasowy thriller. Jednak spodziewając się powtórki z "Autostopowicza" sporo się pomyliłem. W połowie seansu twórcy tracą bowiem panowanie nad filmem i zaczyna się totalnie porąbana jazda bez trzymanki. Niektóre absurdy przypominają genialne gagi z "South Park" (wyraźnie twórcy mają podobne poczucie humoru do duetu Stone/Parker) a niektóre są po prostu debilne. Tylko że scenariusz drugiej połowy "Freeway" zauroczył mnie chaosem. W pewnym momencie zdarzyć może się wszystko, a reżyser chyba nie był do końca trzeźwy podczas pisania tych absurdów.
Ostatecznie jestem niepewny względem oceny, ale pewny że film warto zobaczyć. Jeżeli ma się czarne poczucie humoru to nawet obowiązkowo!
Nie kupuję transformacji postaci Vanessy, która do połowy filmu jest zwykłą, spokojną (no może nie do końca, ale trochę tak) dziewczynką, a potem okazuje się socjopatką. Niezbyt podobały mi się sceny więzienne. Jak wspomniałem- początek, gdzie nawarstwiono patologii w otoczeniu bohaterki był aż nadto przerysowany. Ale z drugiej strony...
Kiefer Sutherland jest świetny jako zły wilk pedo-nekrofil. Reese Witherspoon budzi mieszane uczucia, ale twórcy genialnie wykorzystali jej urodę i wizualnie pasuje jak ulał do roli Kapturka. Nawet gdyby to była adaptacja oryginalnej bajki. Muzyka jest równie popieprzona jak sam film dlatego pasuje idealnie. Mimo że poza ekranem nie chciałbym jej słuchać. Scena gdy kapturek po raz pierwszy rozprawia się z wilkiem jest do tego cholernie makabryczna, a przy tym tak bardzo zabawna. Jest tu także jeden dowcip, który utwierdza mnie w przekonaniu że warto dać pozytywną ocenę.
SPOILER
Czarnoskóry policjant nienawidzi głównej bohaterki. Ale gdy tylko dowiaduje się że jej chłopak także był Afroamerykaninem, postanawia się przyjrzeć bliżej sprawie i bierze stronę dziewczyny. To tak subtelnie śmierdzi rasizmem... No jak dla mnie najlepszy moment filmu.
Koniec SPOILERA

Byłbym zapomniał...