Piękno Ziemi i potęgę przyrody? Ludzką ciekawość i ciekawych ludzi? Arktyczną sterylność i uroki pustkowia? Chyba wszystkiego po trosze i jeszcze więcej ;)

Prawda reprezentuje to wszystko, ale przyroda potrafi mówić sama za siebie i nie potrzebne są jej czasami naprawdę głupie komentarze reżysera (wywiad z tym człowiekiem który zajmuje się pingwinami to przecież totalny niewypał). Najlepsze są momenty w których filmuje po prostu przyrodę (zdjęcia spod lodu.kosmos;D), a z tymi wszystkimi zasiedlającymi tą stację naprawdę fascynującymi ludźmi można było porozmawiać zdecydowanie ciekawiej, tak mi się wydaje.
I jeszcze, ołtarzyk z popcornu jako ostatnia rzecz, która po nas pozostanie, widać że to baza amerykańska;D

oczekiwałam dużo więcej od tego filmu.
trudno jest nie podejść z dystansem do całej historii, skoro w odległej stacji badawczej na antarktydzie Herzog bez pudła wynajduje taką wylęgarnię indywidualności, po jakimś czasie wszystko traci na atrakcyjności, kiedy reżyser wyciąga następnego badacza jak kolejnego królika z kapelusza, który ma nam do opowiedzenia kolejną niesamowitą historię. hydraulik - potomek azteków i bankowiec - kierowca autobusów. Rozumiem, że w każdym człowieku jest coś do odkrycia, ale nie przesadzajmy.
Za to urzekły mnie zdjęcia podwodne, urzekły rzeczy, które pozostawiono w jaskini i najbardziej urzekł ten cholerny pingwin, którego do końca filmu chciałam uratować.
7/10 wydawałoby się, że dużo, ale od Herzoga wymagałabym więcej.

Film dobry, inteligentny, ale na pewno nie wybitny jak mogłem się spodziewać po wielu niezwykle entuzjastycznych opiniach. Podobała mi się zwłaszcza pierwsza połowa, później reżyser popada w lekką jednostajność przekazu i nie potrafi już niczym zaskoczyć.

również daję 7/10