Po wizycie w kinie miałem mieszane uczucia, jak ocenić film- czy ze względu na lichy scenariusz, będący prawie kopią tego z części pierwszej czy na wielką frajdę, jaką to niewątpliwie sprawiło mi patrzenie na świetne sceny tańca. Rzeczywiście, tańca w "dwójce" jest więcej niz w części pierwszej, fabuły trochę mniej, co jednak wyszło filmowi na dobre- obie części oceniam podobnie.Brawa dla choreografów, którzy w Step Up 2 włożyli masę roboty- żaden układ nie jest do siebie podobny, w filmie pojawia się zresztą wiele przeplatających się ze sobą stylów tańca. Aktorzy to głównie zawodowi tancerze, którzy spisali się bez zarzutu. Oczywiście nie doświadczymy tutaj wybitnej gry aktorskiej (swoją drogą scenarzyści nawet nie dali na to szans młodym aktorom), ale taniec w ich wykonaniu nam to wynagradza. Nie można zapomnieć o muzyce, utwory wykorzystane w filmu tworzą jeden z najlepszych soundtracków tego roku. Cieszyły mnie też nawiązania do części pierwszej (jak chociażby pojawienie się Tylera)- lubię, jak sequel ma coś wspólnego z częścią pierwszą, poza nazwą.
Moja ocena:7,5/10.