To co Belmondo wyczyniał w tym filmie naprawdę budzi mój podziw. Żadne efekty
komputerowe z „zielonym tłem” nie zastąpią starej dobrej kaskaderki. No, ale Belmondo
skaczący po dachach jadących wagonów metra to nie jedyny atut tego filmu. Mamy tu
ciekawą, choć niezbyt oryginalną fabułę. Belmondo gra tu dobrego, choć niepokornego
glinę, który ściga jednocześnie seryjnego zabójcę i gangstera, który uciekając z banku zabił
jego partnera. Watek seryjnego zabójcy w kwestii estetycznej budzi lekkie skojarzenia z
włoskimi gialli (może trochę zbyt lekkie), jednak jego tożsamość, niestety nie stanowi
zagadki zbyt długo. Wątek gangstera jest drugoplanowy, choć, co może wydać się zabawne
i nietypowe, dla naszego bohatera stanowi priorytet. W filmie nie brakuje akcji, ciekawych
lokacji i ładnych kobiet, a wszystko to okraszono świetnymi zdjęciami i muzyką. Jak dla mnie
bardzo dobre kino rozrywkowe.