W związku z tym mam kilka spostrzeżeń, na razie nie wiem czy są one
charakterystyczne dla innych jego filmów. W warstwie wizualnej zwróciły
moją uwagę statyczne ujęcia ludzi: w filmie pojawia się kilka scen, w
których to ludzie tkwią w kompletnym bezruchu, jakby pozując do zdjęcia
lub portretu, nie wydając z siebie żadnego dźwięku. Ponadto reżyser często
korzysta z obserwacji swoich bohaterów i miejsc "zza czegoś", np. pokój
sprzed wejścia do niego, ludzi stojących na ulicach zza gałęzi drzew,
kobietę siedzącą na schodach zza poręczy.
W warstwie treściowej można mieć kilka zastrzeżeń: niektóre zachowania
bohaterów wydają się nadmiernie przerysowane. Sam pomysł bardzo ciekawy:
obnażenie hipokryzji (głównie w stosunku do obcokrajowców) niemieckiej
społeczności w ponad 30 lat po wojnie. Większego dramatyzmu problemowi
nadaje fakt, iż miejscem akcji jest Monachium.
Bardzo ciekawy film, daje dużo do myślenia. Naprawdę polecam, zamierzam
kontynuować zapoznawanie się z kinem Fassbindera.