Że życie w małych miasteczkach jest specyficzne i najlepiej stamtąd uciekać, mówiło już wielu filmowców. Jeśli jednak nadal w to nie wierzycie, mimo że nawet ja to potwierdzam, to pozostaje wam tylko po kolejne dzieło o tej tematyce. Do "zadupia na końcu świata" zostaje skierowany policjant, z dość dużymi problemami. Szybko odczuwa brak gościnności. Jedyną osobom która go akceptuje jest miejscowy lekarz, wypisujący za niewielką opłatą psychotropy, oraz żona miejscowego pijaka. Szybko okaże się że obie znajomości są dla bohatera niebezpieczne.
Jak ktoś napisał niżej "Coenowie po duńsku" i nie pomylił się. To bardzo specyficzna czarna komedia, która humoru ma niewiele, za to stawia bohaterów z miejsca w ekstremalnych sytuacjach. Tyle tylko, że jestem daleki od zachwytów. Dostajemy klimat hermetycznej społeczności, który widzieliśmy już w wielu pozycjach. Aktorstwo jest niezłe, ale nie powala na kolana (zwłaszcza Kim Bodnia mnie zawiódł, bo go uwielbiam). Zakończenie może i zaskakuje, ale jest to taka mechaniczna puenta, która miała przynieść prosty morał i niespodziankę, nie starła natomiast wrażenia po całości. A wszystko jest tylko zlepkiem pomysłów które gdzieś się już przewinęły i akcja niestety nie wciąga. Warte wspomnienia sceny są (pojedynek w barze) i to one ostatecznie podnoszą moją ocenę do 5. Można zobaczyć, ale nie trzeba...