Nie odczułam większego klimatu w jakimkolwiek segmencie, choć moim skromnym zdaniem "It's a Good Life" jest najlepszym ze wszystkich segmentem- szczególnie duże wrażenie zrobiła na mnie postać siostry siedząca przed telewizorem, które nie miała ust. Do tego dodajmy fantazyjny dom, pojawiające się za pomocą umysły rzeczy bądź też znikający ludzie. Wyglądało to naprawdę sympatycznie, choć końcówka mnie zawiodła. Na drugim miejscu uplasowałabym "Nightmare at 20000 Feet"- stwór całkiem fajnie zrobiony jak na tamte lata, dodajmy do tego naprawdę fajnie zagrane szaleństwo Valentina i klaustrofobiczny nastrój. Na końcu plasują się dwie, równie słabe części, choć ta z domem starców była naprawdę miłą bajką, szkoda tylko, że nijak się miała do horroru. Z kolei "Time out" miało bardzo moralizatorski wydźwięk- nie bądź rasistą, zważaj na słowa, nie gardź innymi ludźmi, zobacz co oni kiedyś wycierpieli etc. Problem jednak polegał na tym, że sam segment mnie nie porwał, a byłam tylko rozczarowana takim wstępem. Średnio za wszystkie części wychodzi czwórka, choć i tak według mnie jest to ocena nad wyraz. Raczej nie polecam, ale też i nie odradzam- kto chce niech ogląda, a nuż on się zachwyci lub wręcz przeciwnie, zmiesza z błotem tę produkcję.