Trochę taki obraz słabego aktora przedstawili, co potem grał w filmach telewizyjnych. Trochę krzywdzące, biorąc pod uwagę, że dostał się do Juilliard, gdzie o 20 miejsc ubiegało się wtedy ponad 2000 osób.

Uważam, że twórcy dokumentu nie mieli w intencji od a do z opowiedzieć historię kariery Reeve'a. Ja zinterpretowałam to jako hołd dla człowieka, który grał postać nie do rozgromienia, walczył ze złoczyńcami, stworzył mit człowieka ze stali, fizycznie. Bardzo ciekawy jest wątek Supermen 2, gdzie główny bohater postanawia zrezygnować z bycia herosem dla ukochanej osoby. Jednak nie na długo, wystarczyło by upokorzony przez zwykłego śmiertelnika w barze, Kent zaczął mieć wątpliwości co do podjętej decyzji. Bez mocy Superman był tylko gapowatym dziennikarzem. Superman bez mocy był nikim, a Reeve dopiero po upadku z konia zaczął w cudzysłowiu żyć naprawdę, o ironio. To dokument o człowieku bez mocy, a jednak walczącym z tym co zgotował mu los. Poruszyło mnie to, że do końca uparcie walczył o wstanie na własnych nogach i dawał tym samym nadzieję innym. Uważam, ze wg twórców dokumentu Reeve stał się prawdziwym Supermenem, z krwi i kości, będąc właśnie przykutym i łóżka. Przystojnemu i utalentowanemu odebrane zostało prawie wszystko. Jednak, z pomoca ukochanej osoby, "wstał z kolan" (; i nie dał sie pogrążyć w otchłani swojej niemocy. I ja to szalenie szanuję, bo Reeve najlepszą rolę życia odegrał walcząc o powrót do zdrowia nie tylko dla siebie ale dla innych. O co mogę miec zarzut do tego filmu, że nie dano wiecej miejsca dla Dany, która dała mężowi powód do życia. I walczyła u jego boku do samego konca (: