Zawsze bawią mnie sytuacje, kiedy widzowie musicalu - uprzednio wiedząc, że oglądają musical- narzekają, że to musical ("w musicalu nie powinno być aż TYLE śpiewania"; "lepiej by było, gdyby nie śpiewali" - zgubieni ci, którzy się biorą za "Les Miserables")! Dobrze, że przynajmniej nikt nie narzeka na ilość seksu w porno. Ma się w końcu ten gust, huh?
Na litość boską! Ludziki, stwarzacie sobie problem, a potem obwiniacie twórców? Niezbyt dojrzale.

Ja uwielbiam musicale z mniejszą ilością piosenek, a także te, gdzie liczba dialogów jest mikra.
Co jednak irytuje mnie w tym musicalu?
Że piosenki były słabe.
Oczywiście pięknie zaśpiewane (tutaj się przyczepię do tych, którzy czyste i długie frazy nazywają wyciem (Jamie Bower w "Johanna"), a barwę głosu interpretują jako nieumiejętność śpiewania (Alan Rickman) - ludziki, czy wy w ogóle wiecie/rozumiecie co to znaczy "nie umieć śpiewać"? Bo większość populacji rzuca tym oskarżeniem i ciągle chybi), ale nie miały w sobie... czegoś.

Edward Sanders z tym swoim dziecięcym vibrato potrafił w jakiś sposób przekazywać emocje, ale jego twarz... było pozbawiona jakiegokolwiek wyrazu, a spojrzenia były puste.

Johnny Depp złym aktorem nie jest, ale irytuje mnie fakt, że w prawie każdym filmie jest taki sam. Wiecznie ta sama maniera, mimika, reakcje, spojrzenia... Jego postacie głównie wyglądają jakby były w różnych stadiach szaleństwa.
I choć odgrywa te charaktery dobrze, to jest to lekko nużące. Stworzył sobie jeden schemat tego typu bohaterów i gra według niego. Przez to dostaje takie propozycje. Ale przez to też nie ma Oscara.

Bardzo zawiodło mnie zakończenie.
A raczej jego brak.
Czekałem jeszcze po napisach końcowych, ale nie...
Nie idzie mi o rozwinięcie wątku Johanny i... Jace'a z "Miasta kości" (pardon), ale o Tobiasa. Co postanowił zrobić ze swoim życiem?
Podejrzewam, że skoro wszyscy tam byli p0pierd0leni, to przejął piekarnię i sam zaczął sprzedawać "paszteciki z księdza".
Miło by było gdyby Timothy to jakoś wyjaśnił.