Sam pomysł filmu był naprawdę dobry, ale już wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Klimat jakiś taki był dziwny.

Żeby nie być gołosłownym, oto niedorzeczności, które wyłapałem:

1. Jest scena bankietu, na którym znajduje się co najmniej kilkadziesiąt osób. Na sali portret Hitlera i 2 wielkie swastyki. Przecież oni mieli działać w konspiracji, ukrywali się. Nie wiem czy nazizm w Ameryce Południowej był wtedy oficjalnie zakazany, ale wydaje mi się, iż taka otwarta "impreza" z symbolami nazistowskimi nie mogła im ujść na sucho.

2. Mengele strzela do głównego bohatera z pistoletu z bliska chyba ze 3 razy, ale go nie zabija. Tamten od razu dopada do nazisty i szamotają się jak równy z równym, pomimo, że Lieberman dosyć obficie krwawi. Litości...

3. Nie trzeba skończyć studiów pedagogicznych (ale na pewno pomagają w ocenie), aby wiedzieć, iż to że dziecko straci ojca za młodu i ma nadopiekuńczą matkę nie wystarczy, aby od razu stać się zbrodniarzem. Myślenie Mengelego było co najmniej naiwne.
Studiując biografię Hitlera dowiemy się, iż na jego drogę miało wpływ dużo więcej czynników niż śmierć ojca np.: uczestnictwo w I wojnie światowej, niedostanie się na studia artystyczne w Wiedniu. Poza tym klimat w Niemczech lat 20-tych był sprzyjający takim ruchom i Hitler pojawił się po prostu w odpowiednim miejscu o odpowiednim czasie.
Podobał mi się wątek genetyczny związany z klonowaniem w tym filmie, ale nawet 94 chłopców sklonowanych z Hitlera nie wystarczy. Nawet jeśli zabijemy im wszystkim ojców to i tak są bardzo małe szanse na to, że wychowamy zbrodniarza. Bo właśnie "wychowanie" to w tym przypadku słowo klucz. Ten film przeczy trochę pedagogice.

Podsumowując: pomysł bardzo ciekawy - lubię filmy z gatunku "Co by było, gdyby...". Ale wykonanie po prostu kiepskie, żeby nie powiedzieć tragiczne. Zepsuty dobry pomysł na film.