To jeden z najbardziej niedocenionych filmów lat 70-tych. Rzadko zdarza się film , który zasługiwałby na miano przypowieści filozoficznej. Główny bohater, Mick Travis(w którym nie ma już ani krzty buntownika pamiętanego z "Jeżeli...") niczym wolterowski Kandyd z optymizmem podnosi się po każdym ciosie zadanym mu przez los. Jednak na końcu Mick zda sobie sprawę z klęski takiej postawy.Optymizm, naiwny uśmiech, a nawet uczciwość, nie są wystarczającym "programem" na całe życie i jego trudy.Gdy Mick odnosi upragniony sukces, jest już innym człowiekiem.Warto w filmie zwrócić uwagę na świetną ścieżkę dżwiękową w wykonaniu zespołu Alana Price'a który niczym antyczny chór grecki ze zjadliwą ironią komentuje koleje losu Micka. "O!Lucky man" to jedno z największych osiągnięć brytyjskiej kinematografii- Malcolm McDowell, także współautor scenariusza, zagrał tu swoją najlepszą rolę a L.Anderson wykonał pierwszorzędną reżyserską robotę.Film perfekcyjny.