W jednej z wiosek w dziewiętnastowiecznej Bawarii umiera wynalazca rubinowego szkła, zabierając tajemnicę dzieła swojego życia do grobu. Jego śmierć w znaczący sposób wpływa na życie mieszkańców osady. Próba odkrycia tajemnicy wyrobu szkła doprowadza do serii tragicznych wypadków. Aktorzy podczas pracy na planie zostali poddani hipnozie.

Nagroda za najlepszy niemiecki film na festiwalu Deutscher Filmpreis w 1977 roku.

Wynalazca rubinowego szkła umiera zabierając tajemną formułę do grobu. Na próżno właściciel huty próbuje sam wytworzyć rubin. Bez powodzenia również szuka wskazówek z pozostawionych przez wynalazcę księgach oraz w jego zniszczonym domu. Wreszcie posyła po młodego pasterza Hias`a, który znany jest z daru jasnowidzenia. I w tym wypadku właściciel nie uzyskuje informacji, ale mimo to, pod wpływem hipnotycznego stanu, w którym się znajduje ogłasza, że jest w posiadaniu tak pożądanej i cennej informacji. Spotyka się to z ochoczą wiarą pracowników huty, których także ogarnęło szaleństwo. Fabrykant twierdzi, że do wykonania szkła konieczna jest krew dziewicy. Razem ze swym służącym, przy dźwiękach harfy dokonują rytualnego zasztyletowania służącej - przyjaciółki jasnowidza.

"Szklane Serce" jest filmem opowiadającym o postaci z bawarskiego folkloru, osoby nawiedzanej przez apokaliptyczne wizje i przewidującej rychłe zniszczenie w wyniku pożaru huty szkła w małej wiosce. Jest to film o zbiorowym szaleństwie, o rzeczywistości z naszych zbiorowych snów. Większość aktorów reżyserowałem w stanie hipnozy. Sam wprowadzałem ich w ten stan. Hipnoza jest naturalnym stanem umysłu. Chciałem uzyskać wrażenie ludzi pogrążonych w transie, jak gdyby w odmiennym stanie, gdzie najpierw są siłą powodującą katastrofę, a później obudzeni jakby ze snu odnajdują się w jej centrum.
[tantra]