Książka "Jesienna miłość" jest moją ulubioną powieścią Sparksa i jedną z książek, które wywarły na mnie największe wrażenie w ostatnich latach. Bałem się rozczarowania i trochę zwlekałem z obejrzeniem filmu [tym bardziej, że nie jest to jakiś głośny film]. W końcu się zdecydowałem Mimo paru drobnych uwag [brak pewnych wątków, trochę "za ładna" i "za normalna" Jaimie i.t.p.] muszę powiedzieć, że pierwsze 3/4 filmu "wcisnęło mnie w fotel". To była rewelacja. [Oczywiście znałem książkę i wiem, że jest to ckliwy melodramat klasy B, blisko mu do telewizyjnych produkcji - wyciskaczy łez, nie jestem sentymentalna nastolatką, która zachwyca się byle czym - trochę filmów w życiu widziałem - mimo tych wszystkich zastrzeżeń film bardzo mnie mile zaskoczył, no ale o gustach się nie dyskutuje]. Niestety końcowe ok. 1/4 filmu trochę mnie rozczarowały. Ilość tkliwości, tanich wzruszeń i dydaktyki przerosły chyba większość amerykańskich produkcji [prawie jak Dzień Niepodległości czy inne filmy z nadmiernym patosem]. Scena w szpitalu z Gerarthem czy ostatnia rozmowa z pastorem mnie mocno osłabiły. Ale w sumie b. mi się podobał. 8 pkt [a już myslałem, że będzie 10]