Kręcąc taki film chce się chyba trafić w jak najwięcej czułych, budzących sentymenty miejsc widza. Jeśli chodzi o mnie to udało się prawie w sam środeczek pikawy. Wałbrzych, pociągi. Samo oglądanie tych obrazów byłoby dla mnie frajdą. Taki troszkę magiczny, małomiasteczkowy film, a polskie małe miasteczka to coś co jara mnie nie od przedwczoraj. Nie ukrywam, że autor wyciągnął tylko co najlepsze z tych plamek na mapie Polski, w głowie mam inne obrazy tych przysłowiowych Wałbrzychów, Zgorzelców, Ełków, ale co to ma zarzut być? Film myślę mało któremu z moich rówieśników by się podobał, nawet tych wrażliwych i gustujących w ambitniejszej sztuce. Mało rzeczy się wydarza wprost i oczywiście, patrząc płytko tylko na obrazy i dialogi nie wydarza się nic (większość ludzi by się zanudziła sądzę) a jednak po analizie mózgowej, okazuje, że dzieje się sporo i ciekawie. A ocena oczywiście baaaardzo subiektywna. Pewnie następnym filmem w podobnym stylu się aż tak nie zachwycę, ale że moja przygoda z kinem się zaczyna dopiero właściwie.