chodziło o wytworzenie specyficznego nastroju

No troche poprzesadzali, ale w sumie nie jest powiedziane w jakim czasie dzieja sie wydarzenia. Moze to Wałbrzych z lat 90, to by bardziej pasował. Szczególnie te wszystkie samochody na każdym kroku Żuki i inne takie :]

taaa, bo takich miejsc na pewno w Polsce nie ma, prawda? cała Polska to jedna wielka dzielnica finansowa Warszawy.

no właśnie, takich miejsca są w Polsce, mieszkam tam

W Warszawie nie ma dzielnicy finansowej ;D Jeśli chodzi ci o Śródmieście to nie jest ono zbyt zadbane.

Przyleciał urażony troll ze śląska. Chyba nigdy nie byłeś w Wałbrzychu lub nie słyszałeś o tym miejscu nic.

To, że jest ze śląska raczej nie ma nic do rzeczy, bo tutaj wszystko poza głównymi ulicami właśnie tak samo wygląda. Zdjęcia w tym stylu można śmiało kręcić w dowolnym mieście GOPu, wystarczy zejść z głównej drogi. Więcej ma to wspólnego z rzeczywistością niż świat 20-letnich architektów z apartamentami w stolicy znany z "komedii romantycznych". Mnie akurat ten klimat urzekł, zupełnie jak hiszpańskie filmy ostatnich lat, jeśli coś jest brzydkie i obskurne, takim należy to pokazać.

za przeproszeniem, to zależy od miasta!

Wałbrzych nie leży w GOP, to Dolny Śląsk, a nie Górny. Niestety, tak właśnie wygląda to miasto, a takich miejsc jest w Polsce mnóstwo. Dobrze, że powstał film, który zamiast Warszawy pokazuje życie w tzw. Polsce "B".

To nie jest jakiś skomplikowany obraz psychologiczny, jak można było go aż tak nie zrozumieć?
Jedź pozwiedzać małe miasteczka i wioski w różnych miejscach kraju, wchodź w bramy kamienic, zaglądaj na podwórka bloków i wtedy powiedz, że nie ma takich miejsc w Polsce.

Trafne spostrzeżenie ren_ka nawet w wielkich miastach są takie miejsca gdzie czas się po prostu zatrzymał.
Hagan nie przesadzaj z tym krajem trzeciego świata, bo w zachodniej Europie też możesz trafić na takie miejsca.
Scena z wózkiem dopełniła portretu mieszkańców tego miejsca, którzy nie przejmują się takimi trywialnymi bzdurami jak uciekający wózek.
Na pytanie "Co to ma być?!!" mogę odpowiedzieć jedynie:
Przyjemna obyczajówka w stylu "Let's take life slowly".

O, skoro trafiłam na Łodzianina... Mieszkałam w Łodzi 2 lata na Gdańskiej. Tuż przy Manufakturze... Dwa lata oglądałam blichtr, przepych i elegancję centrum handlowego na przemian z zasranymi, śmierdzącymi podwórkami kamienic, pobitymi kobietami, zataczającymi się menelami i dzieciakami biegającymi w podartych szmatach po ulicy...

Scena z wózkiem dla mnie miała dość oczywiste i proste znaczenie - łoskot spadających z niego rupieci, otrząsnął ojca chłopaka z marazmu i ten odważył się wejść do sklepu.

Film pozytywny mimo scenerii w jakiej został nakręcony. I mi to też wyglądało na Wałbrzych tudzież jakieś okoliczne miasteczko.

"Scena z wózkiem dla mnie miała dość oczywiste i proste znaczenie - łoskot spadających z niego rupieci, otrząsnął ojca chłopaka z marazmu i ten odważył się wejść do sklepu."

Otóz to.

Witam sąsiadkę, też mieszkam niedaleko manufaktury, jednak po drugiej stronie (tej zielonej). :)
Skoro mieszkasz przy Gdańskiej, masz bardzo blisko do magicznych łódzkich miejscówek, dobrym przykładem jest Park Staromiejski (ztj. Park Śledzia), gdzie nigdzie niespieszący się emeryci siedzą i grają w szachy, a na ich tle wiecznie zatłoczoną Zachodnią.

Już się stamtąd wyniosłam na szczęście :) Potem jeszcze dwa lata spędziłam mieszkając między Lutomierską a Limanowskiego - nie wiele lepiej. Przede mną jeszcze miesiąc w Łodzi (mieszkam teraz w okolicach Wojska Polskiego) a potem wracam do siebie na Dolny Śląsk :)

praga północ, nie trzeba daleko szukać. w niektórych miejscach jakbym przeniosła się w czasie

Pojedź do Wałbrzycha, a potem się wypowiadaj. Z większym sensem.

Następny oburzony, że Polska niby nie jest krajem Trzeciego Świata. No pewnie, jest 10 potęgą gospodarczą świata, drugą Japonią (po trzęsieniu ziemi) i drugą Irlandią (po kryzysie).
Ludzie, idźcie na spacer po swoim mieście i dokładnie się rozejrzyjcie. Nawet, jeśli nasz kraj to nie Trzeci Świat, to bardzo dużo robimy, żeby tak wyglądał. Jak dla mnie, to ten filmowy obraz Wałbrzycha jest mocno wyidealizowany: cukierkowe zdjęcia w pełnym słońcu, nie widać na tych odrapanych tynkach ogromnych bilboardów, a wzdłuż torów kolejowych nie walają się sterty śmieci.

Wałbrzych - miasto w województwie Dolnośląskim, a więc w "bogatszej" części Polski pokazane jest jako miejsce pełne odrapanych niewyremontowanych kamienic i niekumatych mieszkańców (na przykład Jerzy, który chyba na serio uwierzył że łatwiej wyrwać laskę na Coupe niż Sedana). Brak znanych nazwisk w obsadzie, które podniosłyby oglądalność filmu, mam wrażenie że wystąpili tam naturszczycy i mniej znani aktorzy udzielający się na codzień na scenach teatru. A przecież na ojca Stefka jak ulał pasuje Żebrowski. A sam Stefek, choć nieźle zagrany, wydaje się zbyt poważny i dojrzały jak na 10-latka. I permanentnie smutny - a dzieci są przecież wesołe.

Jakieś 7 czy 8 lat temu byłem z ojcem na wakacjach, na jeden dzień zatrzymaliśmy się u jakieś dalekiej krewnej właśnie w Wałbrzychu i zapamiętałem to miasto właśnie takim, jakie było przedstawione w filmie.
Co do rozmowy z Jerzego z Turkiem, jeśli nie zauważasz jej symboliki to widocznie takie filmy nie są dla Ciebie, według mnie to jest jedna z najlepszych scen w filmie.

"Wałbrzych - miasto w województwie Dolnośląskim, a więc w "bogatszej" części Polski pokazane jest jako miejsce pełne odrapanych niewyremontowanych kamienic i niekumatych mieszkańców."

Od 16 lat mieszkam w Wałbrzychu i uwierz mi, właśnie takie jest to miasto.

Od trzeciego świata do potęgi jest jeszcze cała gama możliwości. Wiem, ze niektórych to uwiera, ale w porównaniu z ogółem państw, Polska jest dość zamożna. Ja pochodzę z małego miasta, a to jak się zmieniło w ostatnich latach... Skok, dosłownie, skok! To tak off topic, bo jasne, że takie filmy potrzebują specyficznego klimatu. Nawet niektóre filmy angielskie czy amerykańskie mają fabułę osadzoną właśnie w takich realiach.

Hagan, zostań przy oglądaniu Gwiezdnych Wojen, to będziesz mieć ładnie, prosto, kolorowo i na pewno skojarzenie tytułu filmu z jego treścią Cię nie przerośnie. Bo tutaj chyba niestety przerosło. "Główny bohater pozbawiony typowej dziecięcej radości życia" - co to ma być? Skąd czerpiesz swoją głęboką wiedzę o świecie i ludzkiej psychice? Z reklam pieluch czy rodzinnego dania z torebki?... :D

Zgadzam się serpent co do "dziecięcej radości życia", główny bohater jest pełen dziecięcej naiwności i żyję nadzieją powrotu ojca to chyba najbardziej urzeka w filmie.

Akurat właśnie Gwiezdne Wojny to dobry przykład, przynajmniej "Epizod I Mroczne Widmo", bo możemy porównać młodego Anakina Skywalkera ze Stefkiem. Anakin mieszka z matką, o ojcu nic nie wiadomo, a jakby tego było mało - są niewolnikami handlarza złomem. I świetnie radzi sobie w otaczającej go rzeczywistości, a założę się że planeta Tatooine, gdzie najgorsze zakapiory z różnych światów ukrywają się przed prawem, to znacznie bardziej niebezpieczne miejsce niż Wałbrzych :).

Tyle że Gwiezdne Wojny to BAŚŃ. A Sztuczki to ponura rzeczywistość, z którą dzieciaki próbują sobie radzić za pomocą MYŚLENIA MAGICZNEGO. Oba pojęcia występują w wikipedii, zachęcam. Chociaż nie wiem, czy to coś pomoże. B)

Według mnie świetny film! Wczoraj przełączałem kanały. I właśnie na TVP1 się zatrzymałem, najpierw próbowałem sobie przypomnieć co to za film, a potem baardzo się ucieszyłem i pomimo troszeczkę późnej pory obejrzałem (jak oglądałem pierwszy raz była to godzinka chyba 14.00).

nie każde dziecko ma szanse na szczęśliwe dzieciństwo, taka rzeczywistość w Polsce też jest niestety

Hagan, w dupie byłeś i gówno widziałeś. Wałbrzych jest w rzeczywistości jeszcze bardziej ponury, obskurny i brudny, niż w tym filmie.

Nie zrozumiałeś filmu - nie każdy przecież musi ;) (choć skomplikowany to on nie jest...). Takie miejsca w Polsce są, a prawdziwe życie sielanki nie pisze. Mało to nieszczęśliwych dzieci wokół? Widzisz, że chłopcu brakowało ojca. Dlaczego spóźniła się na rozmowę kwalifikacyjną? Pracowała, troszczyła się o brata itd. Choć co prawda ostatnią szansę mogła wykorzystać. Mimo to, ważniejsza była dla niej rodzina. Odpowiedź na każde zadane przez Ciebie pytanie masz właśnie w filmie ;) Zobacz go raz jeszcze.

Nie mogła wykorzystać, bo tylko składając w ofierze szansę na tę pracę mogła przekupić los i odzyskać dla rodziny ojca. Taka jest ontologiczna logika filmu.

ciekawa nie-do-interpretacja

Pozwól mi Tobie odpowiedzieć ;)
Jestem z Wałbrzycha, konkretnie z Podgórza - z miejsca, gdzie kręcono Sztuczki. Film nie był kręcony na Ukrainie, a Podgórze wygląda lepiej na filmie, niż w rzeczywistości. Mimo wszystko, spotkasz tam normalnych ludzi, jak i nienormalnych.

Wydaje mi się, że w filmie było sporo symboliki, takich "sztuczek" tytułowych. Mnie osobiście rozwaliła scena ze sprzedawcą jabłek, i scena na torach, kiedy Stefek "przekupywał los". Znajdzie się więcej smaczków, ale to trzeba zauważyć. Według mnie, sporo z tych rzeczy nie "złapałeś", ale to nie jest powód, żeby obrzucać gównem czegoś, czego nie rozumiesz.

Film mi się bardzo podobał - po 20 minutach nawet zapomniałem "jarać się", że widać mój blok, czy blok moich przyjaciół, czy moją szkołę podstawową.

Pozdrawiam

A co, świat z "Klanów" i innych "Miłości" jest może prawdziwy ? Bo w Polsce żyją tylko prawnicy i doktorzy, tylko w willach, wspierani duchowo przez eleganckie babcie, wszyscy jeżdżą wypasionymi brykami, uśmiechnięta młodzież po "zarządzaniu i marketingu" pracuje w agencji reklamowej, etc. ? "Sztuczki", to pierwszy od lat film mający związek z rzeczywistością i bardziej jest prawdziwy, niż malowany świat seriali. Niewątpliwie przypomina czeskie kino obyczajowe i to najwyższych lotów.

Hagan, jeśli koniecznie musisz mieć w filmie bohaterów bogatych mieszkających w wielkim mieście to obejrzyj sobie "modę na sukces". Jest wiele takich miejsc jak to w Polsce i jeśli nie chcesz wychylić nosa spoza swojego domu lub apartamentu, to nie oceniaj tego, bo nawet nie wiesz w jakiej biedzie mieszkają niektórzy ludzie!

Zazdrościć tym którzy dzieciństwo przeżyli w Wałbrzychu , I nie ważne czy uciekli z tamtąd bo" brak tam perspektyw" czy zostali.Ale za te 50 lat będą mogli przenieść się w czasy swojej młdości, do SWOJEGO RODZINNEGO MIASTA ! I za to niech dziękują twòrcy tego filmu...
Ja dziękuję za "Prawo I Pięść"