Bardzo piękne ujęcia. Przede wszystkim widać piękny kontrast między biedą a szczęściem głównych bohaterów. Zazwyczaj gdy w filmie pojawia się bieda, to widz czuje się smutny ze względu na przytłaczającą rzeczywistość otaczającą bohatera (nawet gdy on próbuje być szczęśliwy).Film "Sztuczki" jest jednak inny. Tutaj Stefek zbudował sobie na tej biedzie swój wspaniały świat. Biega między domem a stacją kolejową, wstępując co jakiś czas do gołębiarza (ten wątek chyba lubię najbardziej) i dzięki temu, że jest bezpośredni nie da się go nie lubić. Tak jak wspomniałem na początku, dużą rolę odegrały tutaj zdjęcia, które wzmacniały sielankowy nastrój tego filmu, dzięki ciepłemu światłu sierpniowego słońca.

Niestety nie miałem możliwości obejrzenia "Sztuczek" do końca i w większym skupieniu, dlatego muszę to koniecznie nadrobić.