Zgadzam się z Toba. Wydaje mi się, że "Sztuczki" należą do tej grupy filmów, które wymagają troszeczkę innej czułości od widza. Ten kto nastawia się na racjonalne uzasadnianie każdej ze scen i szuka w filmie tylko logiki, czytelnego przesłania, efektu olśnienia w momencie pojawienia się napisów końcowych, ten nigdy nie poczuje tego filmu. "Sztuczki" troszeczkę kojarzą mi się z filmami Jana Jakuba Kolskiego, nie można ich oceniać szkiełkiem lecz należałoby sercem. Film ląduje w moich ulubionych. Polecam.

tak, ma coś z klimatu dróżnika

Ten film ma dusze nie jest taki pusty jak jakieś tam np. "nie kłam kochanie" na którego reklamę wydają miliony, a film jest płaski jak stół do bilarda! Ten film pokazuje rzeczywistość w innym świetle, pokazuje że z jednej strony wszystko jest na sprzedaż, że nawet los da się przekupić. Pokazuje że w Polsce to tylko ryby nie biorą:) Z drugiej strony daje pewną nadzieje, że los może się do każdego uśmiechnąć nawet w najgorszej sytuacji i że są ludzie którzy widzą też to co mamy w środku a nie tylko na zewnątrz
Jest jeszcze jedna rzecz która bardzo mnie ujęła w tym filmie a mianowicie to iż film ten jest kręcony w zaniedbanym, zniszczonym, zapomnianym przez wszystkich miasteczku, a nie jak duża część Polskich Filmów wzorowanych na światowych produkcjach kręconych w miejscach gdzie każda rzecz i każde miejsce musi być idealne. Tu wszystko jest takie naturalne, takie prawdziwe i znajome że mnie przez cały film wydawało się że znam te miejsca niesamowite wrażenie! ŚWIETNY FILM!