Aby pokazywać cierpienie w sposób dosłowny, ale jednocześnie mający jakiś głębszy cel, trzeba mieć olbrzymie wyczucie i talent. Lars von Trier, to absolutny mistrz w manipulacji ludzkimi emocjami. Twórca m.in. filmowego tryptyku „Złote Serce”, w którego skład wchodzą: „Przełamując falę”, „Idioci” i „Tańcząc w ciemnościach”, w każdym z wymienionych dzieł rysuje nam postaci zdolne do najwyższych poświęceń i w ich imię ponoszące największą ofiarę. Jedna z nich, Selma(bohaterka wspomnianego „Tańcząc w ciemnościach”), choruje na dziedziczną ślepotę, odczuwając powoli jej skutki. Jej jedynym celem, będąc jeszcze na siłach, staje się uratowanie ukochanego syna przed okrutną chorobą. Ciężko pracuje, by zarobić na skomplikowaną operację. Kiedy pieczołowicie chroniona puszka z banknotami jest już pełna, Selma zostaje okradziona przed najbliższego przyjaciela, któremu wcześniej zwierzyła się ze swoich problemów. Zdesperowana jest gotowa zrobić wszystko, by odzyskać pieniądze. Nawet zabić. Von Trier, kolorami filmowego musicalu, rysuje naiwną, ciepłą, trochę zagubioną, wierną swoim ideałom bohaterkę z sercem na wierzchu. Kieruje się macierzyńską miłością – za cenę swojego życia, daje swojemu dorastającemu synowi szansę na lepszą egzystencję w przyszłości. Nawet przez chwilę nie zastanawia się jaką decyzję podjąć. Cierpienie w jej przypadku ma wymiar niemalże mistyczny, przywołujący na myśl chociażby postać Jezusa Chrystusa. Daje nadzieję, że każdy z nas, słaby, zwykły grzesznik – Ty, czy ja – jest w stanie cierpieć w imię czegoś.

Na dalszą część tekstu zapraszam pod adres: http://gibber-twice.net/?p=484