Tymi słowami zaczyna się jedna z wielu wstawek musicalowych w filmie "Tańcząc w ciemnościach". Ja również mogłem powiedzieć: "Widziałem wszystko", aż do czasu obejrzenia dzieła Larsa von Triera. W... więcej

Po raz pierwszy o filmie dowiedziałem się dosyć późno, bo w 2003 roku. Przeglądałem akurat program telewizyjny i zauważyłem, że na "Jedynce" mają puścić film z "tą dziwaczną Islandką". Pomyślałem, że... więcej

Spośród kilku sceptycznych i negatywnych opinii na temat "Tańcząc w ciemnościach" najbardziej zapadł mi w pamięć głos – a właściwie sformułowanie – Konrada Jerzego Zarębskiego. Krytyk stwierdził, że... więcej

Obok twórczości reżysera Larsa von Triera nie można przejść obojętnie. Jego filmy się nienawidzi albo kocha. Kontrowersyjny pomysłodawca manifestu "Dogma 95" w większości swoich dzieł toczy jakby emocjonalną bitwę z widzem, współczujemy bohaterom, przeżywamy silnie każdą negatywną sytuację w której się znajdują. "Tańcząc w ciemnościach", które kończy jego trylogię "Złotego serca" można porównać do wystrzału z armaty wprost w serce odbiorcy. Lars dokonuje na nas wstrząsu emocjonalnego z którego długo, bardzo długo nie będzie można się otrząsnąć. Jednak takie ataki na wrażliwość pozwalają zostać filmowi w pamięci widza na wiele lat. więcej

Kolejny niekonwencjonalny film, równie niekonwencjonalnego reżysera to "Tańcząc w ciemnościach". Tym razem pomimo tego że Lars skupił się na reżyserii, stanął za kamerą, był scenarzystą, a nawet... więcej