No dobrze. Lubię azjatyckie duchy. Dla mnie są mroczniejsze i bardziej tajemnicze i nieprzewidywalne niż te nasze oswojone, strzygi, utopce, płanetniki i wąpierze. Leniwe to takie i nie chce straszyć.
A tamte? Zasuwają aż miło - duch człowieka, który umarł śmiercią tragiczną wraca zza grobu aby zemścić się - niekoniecznie wprost i trywialnie, ale dość skutecznie. Fabuła prosta jak budowa cepa (filipińskiego oczywiście), ale pokazana ciekawie, z bardzo dobrą oprawą dźwiękową - w słuchawkach sam musiałem siebie uspokajać - choć hopscenki dość przewidywalne były :). Cztery opowieści powiązane ze sobą jedynie głównym pomysłem, w rolach głównych miss i mister Tajlandii straszą tak na pół gwizdka, ale całkiem uczciwie za to. Nie bez znaczenia jest czarny humor, który w tej produkcji nadaje lekkości i polotu. Dla mnie film do obejrzenia, choć arcydziełem, ani prekursorem nowego stylu w grozie nie zostanie, na miły wieczór z duchami jak znalazł :)

Na koniec myśl, która towarzyszyła mi od początku. Czemu nie w Polsce? Dlaczego nas nie stać na nakręcenie choć takiego niskobudżetowego, ale za to z jajami, horroru. Bez silenia się na patos Dlaczego?