ze wszystkich osmiu samurajskich dramatow nakreconych przez hideo goshe w latach 60tych ten jest zdecydowanie najslabszy. nie jest to obraz zly, wlasciwie jego jedyna powazna wada jest zakonczenie, bardzo nietypowe dla wczesnej tworczosci tego rezysera i chyba nieco niekonsekwentne. bohaterem jest jednoreki i jednooki ronin, ktory przypadkiem wchodzac w posiadanie cennej urny, wplatuje sie w skomplikowana i niezwykle perfidna intryge. ow ronin, jak na 'yojimbowska' konwencje przystalo jest cynikiem, szyderczo nasmiewajac sie z samurajskiego honoru. ale w koncu to wlasnie ten honor i zasady zwyciezaja, zas calosc zupelnie niespodziewanie konczy sie happy endem, ktorego zabraklo w kilku innych, wrecz proszacych sie o niego filmach goshy. brak tragicznej smierci kolejnych postaci dramatu w zestawieniu z osoba glownego bohatera i ogolnie ponurym klimatem rozczarowuje, wlasciwie ginie tu jedynie kilkudziesieciu samurajow i wojownikow ninja (ktorzy nawiasem mowiac padaja jak muchy :P). moglby to byc jeden z lepszych odcinkow serii o zatoichim, ale znajac wczesniejsze dokonania goshy spodziewalem sie czegos zdecydowanie bardziej ambitnego. prawdziwy popis kunsztu rezyser daje wlasciwie dopiero w ostatniej scenie, krotkim i prostym pojedynkiem konczac skomplikowany film. ogolnie bez rewelacji, ale obejrzec warto, chociazby i dla tych dwoch ostatnich minut :)