Wizualnie jest dobrze - zdjęcia, plenery, światło. Do tego historia, która nie zaskakuje ale i nie rozczarowuje. Zagrany świetnie, a sam film warto zobaczyć choćby dla roli Adama Woronowicza. Niestety przaśny humor z pierwszej części, ewoluował w cringe fest. Humorystycznie, moim zdaniem, jest dużo słabiej. Film próbuje nadrabiać życiowymi radami, co o dziwo dobrze się komponuje z klimatem tworząc przyjemny misz masz. Czy warto?
Jeśli masz ochotę na lekki seans z odrobiną zażenowania i lekkim uśmiechem - tak.