Film nie zestarzał się wcale przez te trzydzieści kilka lat od daty premiery. Wciąż czuć tak samo wielkie napięcie, emocje i strach (ale jest też kilka zabawnych momentów - paradoksalnie czasami nie wiadomo czy bać się czy śmiać) jak podczas wcześniejszych obejrzeń. Momenty grozy są tu doskonale przeplatane scenami luźnymi, powiedziałbym wręcz sielankowymi, a napięcie jest odpowiednio stopniowane. Zwrócić również uwagę na coś, na co mało kto zwraca zapewne uwagę - a mianowicie na wysmakowane kolorystycznie kadry, jaki emanuje to dzieło. Jest to bez dwóch zdań jeden z najlepszych filmów grozy jakie powstały.