Robert Englund snuje historię ofermowatego Hoaxa, młodzika który poza podglądaniem starszego kuzyna i jego dziewczyny, głównie zajmuje się zwiewaniem przed dręczącymi go skinheadami. Pewnego dnia w jego ręce wpada ulotka z dziwnym numerem telefonu, po którego wybraniu można rzekomo poznać przyszłość i rozwiązać swoje problemy. Nastolatek wikła się w niebezpieczną grę z tajemniczym "976-EVIL"...

Film cechuje świetna, duszna atmosfera, podkreślona niesamowitymi zdjęciami Paula Elliotta, mroczną paletą barw i muzyką Thomasa Chase'a i Steve'a Ruckera. Na plus także pomysły, jakie serwuje nam Władca Snów: oprócz morderczego telefonu mamy tu też telekinezę, pająki z popcornu, satanistyczne obrzędy oraz koty, które zamiast mleczka wolą... krew pewnej staruszki! <3 Na końcu zobaczymy jeszcze mroźne domostwo, walące się jak to w finale "Carrie". Englund zwraca się także ku swojemu największemu osiągnięciu jakim jest rola Freddy'ego K. - w kulminacji ujrzymy zdeformowaną twarz nastolatka i jego ręce z ogromnymi pazurami. Niestety, jako całości filmowi brak właśnie owego pazura. Rozkręca się nieco za wolno, przemocy jest w sumie mało, a obsada pozostawia trochę do życzenia. Najlepiej wypada Sandy Dennis (w końcu zdobywczyni Oscara) jako szalona matka Hoaxa, dewotka i hodowczyni kotów, a także uwodzicielska Lezlie Deane do złudzenia przypominająca młodą Sharon Stone. Jak na film tego gatunku i klasy - jest nieźle. Można przestrzec jedynie osoby z arachnofobią - w filmie niestety pojawia się sporo czarnych stawonogów... I choć po "Horrorscope" raczej ponownie nie zadzwonię, to seans uważam za udany. Ode mnie 5/10.