Cztery przypadkowe osoby: zdradzony przez żonę, zgorzkniały prawnik, niespełniona aktorka, nieustannie strojący żarty sprzedawca i mający problem alkoholowy lekarz, dzielą ze sobą podróż samolotem. W przerwie pomiędzy lotami nawiązują znajomość. Jeden z nich proponuje, by założyli klub czterech muszkieterów i co roku spotykali się w ustalonym miejscu. Reszta nie traktuje tego raczej zbyt poważnie, ale wymieniają się wizytówkami. Niestety, nie dane im będzie ponownie się spotkać, bo samolot, którym lecą, rozbija się. Przeżył tylko prawnik, który postanawia odwiedzić rodziny pozostałych kompanów. W trakcie wychodzi na jaw, że każdy z nich skrywał jakąś tajemnicę, miał problemy, które David pomaga rozwiązać, jednocześnie ucząc się prawdy o sobie.

Brzmi banalnie? Ale tak nie jest! Film jest znakomity! Doskonałe wprowadzenie, sprawna fabuła, dobre tempo filmu, z upływem czasu poznajemy nowe wątki. Świetna Shelley Winters, a także Evelyn Varden grająca jej teściową - sceny retrospekcji są prześmieszne. Na Bette Davis trzeba czekać niemalże do samego końca, ale warto. Okazuje się, że jej mąż nie był tylko skretyniałym błaznem...
Jedyne, co mi się nie podobało to historia z rodziną lekarza lub ściślej mówiąc jej przedstawienie. Aktor wcielający się w rolę syna był tragiczny, przez jego grę cała scena nabrała zbędnego melodramatyzmu i wyszła niczym parodia samej siebie. Jednak można na to przymrużyć oko, bo taki już urok starych filmów i albo się to lubi, albo nie.
Zdecydowanie polecam! 9/10 WARTO