W Terminatorze 2 jest spryciarzem i cwaniakiem, typem, który albo zostanie królem, albo skończy na szubienicy. Wie, czego chce i ma twardy charakter.
W Terminatorze 3 jest rozmemłanym ćpunem i cymbałem, który zachowuje się, jakby miał 5 lat i właśnie walnął kupę w majciochy. Charakteru zero, terminator nie potrzebował go zabijać, bo sam by zdechł pod płotem.
W Terminatorze 4 jest nadętym dupkiem, który sprawia wrażenie, jakby od urodzenia był angielskim lordem, przyzwyczajonym do obsługi i pomiatania lokajami. Należy za niego oddać życie i nawet nie powie za to dziękuje, tylko co najwyżej kiwnie głową z miną: Jestem jaśnie wielmożny John Connor.
Czyli mamy tu trzech różnych ludzi, a podobno to ta sama osoba.
Jedyny John Connor, który jest człowiekiem, za którym pójdą ludzie, to ten z dwójki. Pozostali dwaj dostaliby kopa w zad i nic więcej.
Palantom od scenariuszy obu poprzednich części należy się to samo.