...............pierwszy raz patrzę w nią z nadzieją.
-Bo jeśli maszyna- Terminator- jest zdolna docenić wartość ludzkiego życia, to może i nam się uda. "

Ten końcowy tekst filmu uderza.
Uderza nikłą nadzieją na to, że my, ludzie, jesteśmy w stanie docenić siebie samych.
W dniu codziennym, w każdym mijanym człowieku na przystanku, w sklepie, w kolejce po leżak na plażę, w kolejce do windy i na wizytę do super- doktora.
Przydałby się taki Terminator- nie jako eliminator, ale jako doskonały model uczącego się, kim jest człowiek.
Kocham ten film za wiele ale także za te proste prawdy o nas samych, podane nam z perspektywy Maszyny i ......z obserwacji Sary, która jest tak ludzka i kobieca, mimo wydawałoby się stalowych nerwów. Znakomita Lina Hamilton, Doskonały Arnold Gubi ( W sensie California Gubernator - Terminator hehehhehe) , nawet piskliwy ( pamiętacie, jak on krzyczy????) Edward Furlong jest uroczym nastolatkiem- lękliwym i wciąż na swój sposób bezbronnym.
Ten film to absolutnie wspaniałe widowisko, tak dziś - 22 lipca 2010 - jak i X lat temu, kiedy pierwszy raz płakałam z młodym Connor'em nad rozpływającym się w ognistej cieczy Dobrym Terminatorem.

Astalavista, drodzy Filwebowcy! ;-)