Ten film udowadnia kilka spraw: Arnold potrafi grać, zaś Cameron nie musi się poniżać i produkować takich szmir jak Titanic by ludzie go zapamiętali.
Poziom efektów niektóre dzisiejsze produkcje wpędziłby w kompleksy, bo o ile ilość ich się zwiększyła i w niektórych wyjątkach można mówić o poprawie jakości to efekty w T2JD nie wpychają się drzwiami i oknami. A tak szczerze sceny porównywalnej z podnoszeniem się T1000 z podłogi w zakładzie, i idealne przekształcenia kratek linoleum, to nie widziałem do dziś (mam tu na myśli też Phantom Menace, Matriksa gdzie dość łatwo wyczuć miejsca interwencji ILM).
Nie ma tu też słabych punktów scenariusz. I szczerze oglądałem ten film popnad 20 razy, ale za każdym razem, gdy T800 opuszczany jest do roztopionego metalu to płaczę jak bóbr. Nie wiem dlaczego ta scena przypomina mi "Brzdąca" Charlie Chaplina.
I powrót do gry aktorskiej. Arnie potrafi grać. Wayne zawsze grał cowboy'ów i nikt mu tego nie wytykał.