Uwielbiam pierwszą część Terrifiera, brutalność i względne trzymanie się rzeczywistości (oprócz zmartwychwstania na którego przymknąłem oko) było super, ale po drugiej części postanowiłem, że nie pójdę do kina na trójkę.

Za bardzo denerwowały mnie niewyjaśnione wątki, tak jakby ktoś podczas pisania scenariusza zasnął pod wpływem, po czym obudził się z pijackiej drzemki i kliknął omyłkowo enter do zatwierdzenia tekstu przed wprowadzeniem kluczowych scen.

Czemu miało służyć wmieszanie ojca tych nastolatków do postaci Arta? Że niby go rysował itd. Spodziewałem się, że na koniec jednak okaże się, iż Art może być ich ojcem, któremu odbiło i jednak nie zginął, byłoby to naciągane strasznie ale przynajmniej by się cały film kupy trzymał.

Ta dziewczynka klaun, o co z tym chodzi ? Na początku sugerowano, że niby tylko Art ją widzi, ale ponownie scenarzysta zapomniał powiedzieć czemu to miało służyć.

Fantastyka pod koniec gdzie final girl walczy supermocami z Artem to już dla mnie poziom żenady, który spowodował, że miałem ochotę natychmiastowo film wyłączyć.

Gwoździem do trumny była scena porodu Arta przez tą zmasakrowaną ofiarę z jedynki - serio ? Nie można było jej postaci poprowadzić w kierunku psychopatki, która może jednocześnie morduje z Artem popadając w obłed lub szuka zemsty na nim po drodze zabijając cywili ?

Czy tylko ja mam takie odczucia względem tej serii ???

Nie rozumiem czemu po wydaniu tego szajsu, jaką była druga część widzowie się nie zbuntowali i nie wymusili istotnych zmian w dalszej cześci tej serii - trzymałem kciuki, że utną wątek tych gówniarzy i trzecia część będzie miała jakiś świeży start, bardziej przypominający klimat jedynki, lecz jestem przekonany, że ponownie dostaniemy wysryw pełen dziur fabularnych w trzeciej części, co łamie mi serce niezmiernie.