cześć kochani,
wczoraj umiliłam sobie dzień tym oto filmem

jako wierna słuchaczka zarówno cave’a, jak i the birthday party, muszę przyznać, że bawiłam się przednio.
dokument miał słabsze strony jak losowo powrzucane animacje, aby zapchać niezręczne „dziury” w archiwum, czy zaskakująco liczne elementy humorystyczne- odniosłam nieodparte wrazenie, że panowie z zespołu biora sprawę bardzo poważnie(chyba, ze patrzymy na wydarzenia w filmie zgodnie z optyka: mamy 67 lat i walimy się w pierś krzycząc mea culpa i przeklinając naiwne dzieciństwo)

pomijając powyższe, dokument sprawił mi mnóstwo przyjemności, podobało mi się rosnące napięcie, eskalacja charakterów i brzmień
punktem kulminacyjnym było całkowite pochłonięcie przez dadaistyczne wersy wystrzeliwane z ust cave’a
tego Wam życzę
dobranoc