Jednego nie odmówię twórcom "The Bunny Game". To film rewelacyjnie zmontowany. Mimo że trwa zaledwie 70 minut, trzeba było bardzo dużo taśmy, by przedstawić tak jak w finalnej wersji. Poza tym montaż świetnie tuszuje wszelkie niedostatki. A jest ich niestety sporo.

Nie jest to kino artystyczne, a raczej długi wideoclip, którego zadaniem było szokować. Ma też ponoć jakieś walory edukacyjne, bo Rodleen Getsic chciała pokazać do czego prowadzi życie jakie wiodła główna bohaterka. Tylko że nie jest to żadne odkrycie, a znana od wieków prawda.
Przez pierwsze 20 minut "Króliczek" jedynie spaceruje, wciąga kokainę lub prostytuuje się. Później zostaje porwana i następuje o dziwo, gorsza część filmu. Wrażenie robi tam bowiem jedynie scena ze smyczą oraz tytułowa zabawa gdzie ofiara i psychol są w maskach. Cała reszta jest szalenie monotonna. Ciąg tortur bez żadnej fabuły, czasem jedynie ubarwiony pustymi symbolami.
Nie pomaga wcale muzyka, która jest w gruncie rzeczy słaba. Na początku reżyser wrzucił dwa kawałki black metalowe, które nijak tu nie pasowały, a później raczy nas prościutkim industrialem ledwo słyszalnym w tle płaczu i jęków. Dlatego nawet jako chory teledysk "The Bunny Game" przegrywa.

Wszyscy fani ekstremy filmowej pewnie i tak z ciekawości sięgną po to dzieło, więc nie trzeba ich zachęcać. Reszta może sobie spokojnie darować. Nie jest to jakaś tragedia i jestem w stanie docenić niektóre pomysły. Ale jako całości, mogę dać najwyżej mocne 3.