Zacznę może od tego, że ciężko przyszło mi zabranie się do tego filmu. Roba Zombie uważam za skrzywionego psychicznie człowieka, ale przyznaję, że pewien osobliwy styl jako rezyser posiada. Do tej pory oglądałem tylko "Dom 1000 trupów" i pomimo wielu dobrych opinii, za całą gamą zwyrodniałych i ohydnych pomysłów to dzieło miało niewiele do zaoferowania.
Pozwolę sobie zaczać od minusów. Przede wszystkim sama fabuła,która ani nie zaskakuje, ani za bardzo nie wciąga. Gra głównej bohaterki też nie jest przekonywująca, wmoim odczuciu o wiele dosadniej mogła ukazać paranoje i marazm, które w niej się gromadziły.
Na ogromne brawa zasługuje muzyka. Przyznaje, że scena wejścia do pokoju nr 5 jest prawdziwą perłą. Wizualnie jest niesamowita,a muzyka Mozarta to wisienka na torcie, majstersztyk.
I tak chyba mozna podsumowac cały film. Mnóstwo niesamowitych scen, które same w sobie stanowią fantastyczny obrazek poprzeplatane z masą niepotrzebnie obrzydliwych fragmentów. I choc nadal nie jestem fanem Zombiego, to ten film zdecydowanie utwierdził mnie w przekonaniu, że jest światełko w tunelu i że kiedyś obejrzę jego film i nie będę mógł sie do niczego doczepić.
Pozdrawiam!