etatowi aktorzy, świetna muzyka i mocno postmodernistyczna estetyka skontrastowana z
tradycyjnymi podaniami o wiedźmach z salem oraz z natłokiem symboli satanistycznych wyjętych
z wszystkich możliwych mediów kiedykolwiek opisujących satanizm. posępne księgi, palone
czarownice, obleśni księża, opluwane niemowlęta i cała litania znanych i nie zawsze lubianych
odniesień do kultu księcia ciemności.

w zasadzie byłoby na plus gdyby, jako całość fabularna, nie było tak męczące i cholernie naiwne;
tym bardziej że w pewnym momencie film ociera się o groteskę. pokaźna gama elementów grozy,
z których każdy, owszem, pojedynczo potrafiłby solidnie przestraszyć, ale tu, pospinana
narracyjną klamerką powoduje bardziej ataki ziewania a nie strachu. szkoda, czekałem na ten film
prawie dwa lata.

to znaczy, wiecie: nie jest źle. rob zombie zrobił niezły film, ładny i malowniczy; świetne
czarownice, niegłupia charakteryzacja, ale, siląc się na eufemizm, "świeci światłem odbitym". w
trakcie seansu dopadła mnie straszliwa myśl: tak jak amerykański punkt widzenia ordynarnie
zawłaszczył sobie estetykę bożego narodzenia, tak lords of salem dobitnie ukazuje, że na wszelki
wypadek to samo planują zrobić z satanizmem. kicz, klisze i diabeł pijący coca colę. wizja
straszniejsza niż cały film zombiego.