Zjechany na festiwalu w Cannes. Zmarginalizowany w kinowej dystrybucji. Recenzje specjalnie nie zachęcały. Obejrzałam teraz na VOD, wrzesień 2024, bo akurat miałam czas i dlaczego by nie. Uczucia mieszane. Satyra na bogaczy i krytyka konsumpcjonizmu w świadomie kiczowatej estetyce. Lawina nieszczęść spada na głowę dyrektora luksusowego hotelu, kiedy zjeżdżają się goście 31 grudnia 1999, by spędzić Sylwestra w Alpach. Trwają przygotowania, dyrektor musi stawić czoła przedziwnym problemom. Spirala zdarzeń nakręca się tym szybciej, im bliżej do północy. Jest trup (nie w szafie), ruska mafia, podejrzane interesy, różne wydzieliny (ludzkie i nie tylko), ofiary medycyny estetycznej na każdym kroku, obawy i nadzieje w związku z pluskwą milenijną. Można się zastanawiać w jakim zmierza to kierunku, ale to raczej taka karuzela niż korowód. Nie jest to „ładny film”, sporo tu brzydoty, chaosu, rozedrgania i żenady. Nie jest to tak zły film, jak myślałam przed obejrzeniem, ale i nie arcydzieło. Warto zobaczyć, by mieć własną opinię. Można się zirytować, zniesmaczyć, ale raczej nie znudzić. I wywrócić oczami przy ostatniej scenie…litości…serio? Chyba właśnie nie.